دنیا قفس است ،
وقتی هر پرنده ای سقف پرواز دارد
....
سنگی بیاور شیشه های خسته را بشکن
دیگر نماند زخم ها در زیرِِ پیراهن
این آسمان ها سقف پرواز پرنده هاست
باید برای یک قفس پرواز جنگیدن
آری تبر! این سرنوشتِ هر سپیداری ست
تا جنگلی را پر کند از خواب تیرآهن
یا سیب ها از شاخه می افتند و یا کالند
من سیب سرخِ نارسم ، تصویری از یک زن
من یک زنم ، آری زمین را خوب می فهمم
باید ببارند ابرها در زخم های من
باید که اسبی زین کنم بی در کجا باشم
تا بگذرم از خواب تلخ ِ هر چه اهریمن
- ۰۱/۱۰/۱۴