تا همین چند سال پیش تمامی کشورهای جهان اهمیت کمتری برای آلایندگی ایجاد شده توسط موتورسیکلت ها نسبت به خودروها قائل بودند. با افزایش ترافیک شهری و افزایش بهای سوخت در کل جهان، استقبال از این وسیله نقلیه روز افزون شد. همچنین با انجام تحقیقات بیشتر در زمینه آلایندگی سیستم کاربراتور در موتورسیکلت مشخص شد یک موتورسیکلت کاربراتوری در مجموع آلایندگی کمتری از یک خودروی انژکتوری تولید می‌کند، اما یک معضل مهم هم آشکار شد.
یک موتورسیکلت کاربراتوری حدود هفت برابر بیشتر از یک خودروی معمولی، ذرات معلق از خود به جا می گذارد و این بسیار خطرناک است. وقتی صنعت موتورسیکلت سازی در جهان به این موضوع پی برد، حذف سیستم کاربراتور از موتورسیکلت ها و اجباری شدن استفاده از سیستم انژکتور در آن ها در دستور کار دولت ها قرار گرفت.
این اتفاق در اروپا در سال 2015 رخ داد؛ زمانیکه سال ها از قانون ممنوعیت تردد خودروهای کاربراتوری می گذشت. چین و هند که بزرگترین میزان استفاده از موتورسیکلت را دارند هم دست به کار شدند. چین تردد موتورسیکلت های احتراقی در کلان شهرها را ممنوع کرد و به همین دلیل امروزه در کلان شهرهای چین فقط استفاده از موتورسیکلت برقی مجاز است. اما کشور هند دیرتر دست به کار شد و تا سال 2017 هنوز موتورسیکلت های کاربراتوری در این کشور تولید و صادر هم می شدند؛ از جمله به ایران که مشتری پر و پا قرص موتورسیکلت‌های هندی بود.
تبدیل موتورسیکلت انژکتوری به کاربراتوری
اما موضوع تبدیل کاربراتور به انژکتور در موتورسیکلت تبدیل به یک چالش جهانی شد. احتمالا صنعت موتورسیکلت سازی در جهان به دلیل توجه کمتر به آن و نبود اطلاعات در مورد میزان تولید ذرات معلق توسط کاربراتور موتورسیکلت، هرگز به تبدیل سیستم کاربراتور به انژکتور در موتورسیکلت فکر نکرده بودند.
موتورسیکلت سازان آمریکایی، اروپایی و ژاپنی با توجه به در اختیار داشتن تکنولوژی های پیشرفته، خیلی زود در موتورسیکلت های تولیدی خود کیت انژکتور را جایگزین کاربراتور و این معضل را برطرف کردند و حتی به راندمان بالاتری در محصولات خود رسیدند. اما چین و هند که صنعت عقب مانده تری داشتند، همزمان با ایران شروع به کار روی تولید کیت انژکتور موتورسیکلت کردند که هنوز هم با ایرادات بسیار زیادی روانه بازارهای جهانی و از جمله ایران می شوند.
- ۰۱/۰۹/۲۶